یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

 وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست...

آمدی چه زیبا گفتم دوستت دارم

چه صادقانه پذیرفتی

چه فریبنده آغوشم برایت باز شد

چه ابلهانه با تو خو گرفتم

چه کودکانه همه چیزم شدی

چه زود نیازمندت شدم

چه حقیرانه به خاطر یک کلام مرا ترک کردی

چه ناجوانمردانه واژه های غریب خداحافظی به میان آمد

چه بی رحمانه مرا کشتی

چه عاشقانه دلم هنوز دوستت داره غریبه !!!

خود را به که بسپارم ؟

وقتی که دلم تنگ است

پیدا نکنم همدل

دلها همه از سنگ است

گویا که در این وادی

از عشق نشانی نیست

گر هست یکی عاشق

آلوده به صد رنگ است ...

دل من تنها بود 

دل من هرزه نبود

دل من عادت داشت که بماند یکجا ....

به کجا ؟

معلوم است به در خانه تو !

دل من عادت داشت که بماند یکجا ....

به کجا ؟

پشت یک پرده توری که تو هر روز آن را به کناری بزنی

دل من ساکن دیوار و دری که تو هر روز از آن میگذری

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه یک باغچه بود

که تو هر روز به آن می نگری

راستی ....

دل من را دیدی .... ؟؟!

خیلی سخته همه کنارت باشن و باز احساس تنهایی کنی.

وقتی عاشق باشی و هیچ کس از دل عاشقت باخبر نباشه .

وقتی لبخند می زنی و توی دلت گریه کنی .

وقتی تو خبر داری و هیچ کس نمی دونه .

وقتی به زبان دیگران حرف می زنی ولی کسی نمی فهمه .

وقتی فریاد می زنی

و کسی صدایت را نمی شنوه .

وقتی تمام درها به روت بسته س...

آن گاه دستات رو به سوی آسمان بلند می کنی

و از اعماق قلب تنها و عاشق و گریانت بانگ برمی آوری که:

« ای خدای بزرگ دوستت دارم! »

و حس

می کنی که دیگر تنها نخواهی ماند..............

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!