اگه آسمون زمین شه

اگه دریا یه کویر شه

اگه دنیا زیرو رو شه

اگه چشمات بی غرور شه

اگه خورشید بی غروب شه

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

اگه کوه بیاد رو دوشم

اگه جام زهر بنوشم

اگه ماه دیگه نباشه

روزا آسمون سیاه شه

اگه جنگل بشه صحرا

اگه امروز نشه فردا

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

اگه خوابتو نبینم

دیگه گل برات نچینم

اگه حتی یه جوونه

توی گلدونا نمونه

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

اگه باز مثه همیشه

بگی( من با تو ؟؟!!! )نمیشه

بگی که منو نمیخوای

دیگه پیش من نمیای

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

اگه باشم و نباشم

هر جای دنیا که باشم

حتی از چشمات جداشم

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

اگه شعرامو نخونی

اگه باز پیشم نمونی

راز عشقم رو ندونی

بازم عاشقت میمونم

عشق و تو نگات میخونم

بار خدایا !

وسوسه های نفس ، نگذاشت جانم در نهر رجب تطهیر شود .

از در آویختگان درخت طوبای شعبان هم که نبودم .

ترحم فرما و در دریای رحمت رمضانت مستغفرم نما !!!

بگذار تا شیطنت عشق چشمان تو را به عریانی خویش بگشاید ...

هر چند آنجا جز زنج و پریشانی نباشد ....

اما کوری را به خاطر آرامش تحمل کن ...

نردبان دلم شکسته است ...،

می شود برای من کمی دعا کنی  ؟

یا اگر خدا اجازه می دهد... ،

 کمی بجای من خدا خدا کنی ؟

راستش دلم مثل یک نماز بین راه شکسته است

 می شود برای بیقراری دلم

 سفارشی به آن رفیق با وفا(خدا)کنی؟

زندگی شاید همین باشد ...

یک دروغ ساده و کوچک ...

آن هم از دست عزیزی که زندگی را جز با او و برای او نمی خواهی ...

آری زندگی باید همین باشد ...!!

خصلت مردها :

مردها در چارچوب عشق به وسعت غیر قابل تصوری نامردند .برای اثبات کمال نامردی آنان همین بس که تنها در مقابل قلب عاشق و فریب خورده یک زن احساس می کنند که مُردند .تا هنگامیکه قلب زن تسلیم نشده پست تر و سمج تر از یک سگ ولگرد ،عاجز تر و توسری خور تر از یک اسیر ،گداتر از همۀ گدایان سامره ،پوزه به خاک و دست تمنا به پیش ،گدایی می کنند .اما به محض اینکه خاطرشان در تسلیم قلب یک زن راحت شد یکباره به یادشان می افتد که خدا مردشان آفریده و آن وقت کمال مردانگی را در نهایت نامردی در شکنجه دادن و به زنجیر کشیدن قلب یک زن اسیر جستجو می کنند ...!!

شازده کوچولو چی می خوای

روی زمین جای تو نیست

اینجا امیدی به سحر برای فردای تو نیست

آفتاب غروبی نداریم

روزهای خوبی نداریم

واسه سفر به ناکجا یه اسب چوبی نداریم

شازده کوچولو اون بالا

به غم و آب و نون نبود

خونه بدوشی شب و روز بهانه جنون نبود

یه وقت مثه ماها نشی

خسته ،کلافه ،نیمه جون

تو حسرت یه تیکه ابر

دیدن یه رنگین کمون

اینجا دیگه نشونه ای از گل سرخ و لاله نیست

کنار ماه دودیمون نشونه هاله نیست

شازده کوچولو اون بالا

به غم و آب و نون نبود

خونه بدوشی شب و روز بهانه جنون نبود

تو شبا جای ستاره سکه شماری می کنیم

با گل های پلاستیکی عصرو بهاری می کنیم

کی گفته اینجا بمونی؟

پاشو برو به آسمون

همون جا پیش گل سرخ

تو خونه خودت بمون

شازده کوچولو چی می خوای

روی زمین جای تو نیست

اینجا امیدی به سحر برای فردای تو نیست

آفتاب غروبی نداریم

روزهای خوبی نداریم

واسه سفر به ناکجا یه اسب چوبی نداریم

شازده کوچولو اون بالا

به غم و آب و نون نبود

خونه بدوشی شب و روز بهانه جنون نبود

به چه میخندی تو...؟

به شکست دل من یا به پیروزی خویش.....؟

به چه میخندی تو.....؟

به نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد...؟

یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد..؟

به چه میخندی تو....؟

به دل ساده من میخندی که دگر تا ابد نیز به فکر خود نیست......؟

خنده دار است بخند.....!!!!

هر که خوبی کرده زجرش می دهند

هر که زشتی کرد اجرش می دهند

باستان کاران تبانی کرده اند

عشق را هم باستانی کرده اند

هر چه انسان ها طلایی تر شدند

عشق ها هم مومیایی تر شدند

اندک اندک عشق بازان کم شدند

نسلی از بوزینگان آدم شدند

وفای شمع را نازم

که بعد از سوختن شمع

به صد خاکستر درون دامن پروانه میریزد

نه چون انسان

که بعد از رفن همدم

گل عشقش درون دامن بیگانه میریزد ...!!!

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

 وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست...

آمدی چه زیبا گفتم دوستت دارم

چه صادقانه پذیرفتی

چه فریبنده آغوشم برایت باز شد

چه ابلهانه با تو خو گرفتم

چه کودکانه همه چیزم شدی

چه زود نیازمندت شدم

چه حقیرانه به خاطر یک کلام مرا ترک کردی

چه ناجوانمردانه واژه های غریب خداحافظی به میان آمد

چه بی رحمانه مرا کشتی

چه عاشقانه دلم هنوز دوستت داره غریبه !!!

خود را به که بسپارم ؟

وقتی که دلم تنگ است

پیدا نکنم همدل

دلها همه از سنگ است

گویا که در این وادی

از عشق نشانی نیست

گر هست یکی عاشق

آلوده به صد رنگ است ...

دل من تنها بود 

دل من هرزه نبود

دل من عادت داشت که بماند یکجا ....

به کجا ؟

معلوم است به در خانه تو !

دل من عادت داشت که بماند یکجا ....

به کجا ؟

پشت یک پرده توری که تو هر روز آن را به کناری بزنی

دل من ساکن دیوار و دری که تو هر روز از آن میگذری

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه یک باغچه بود

که تو هر روز به آن می نگری

راستی ....

دل من را دیدی .... ؟؟!

خیلی سخته همه کنارت باشن و باز احساس تنهایی کنی.

وقتی عاشق باشی و هیچ کس از دل عاشقت باخبر نباشه .

وقتی لبخند می زنی و توی دلت گریه کنی .

وقتی تو خبر داری و هیچ کس نمی دونه .

وقتی به زبان دیگران حرف می زنی ولی کسی نمی فهمه .

وقتی فریاد می زنی

و کسی صدایت را نمی شنوه .

وقتی تمام درها به روت بسته س...

آن گاه دستات رو به سوی آسمان بلند می کنی

و از اعماق قلب تنها و عاشق و گریانت بانگ برمی آوری که:

« ای خدای بزرگ دوستت دارم! »

و حس

می کنی که دیگر تنها نخواهی ماند..............

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!